გამარჯობა სიხარულო!!!! არ მინდოდა მომეწერა, დიდხანს ვიფიქრე და გადავწყვიტე ბოლოს...იცი შენ უთქმელად დატოვებულ სიტყვებს ფასი ეკარგებათ მერე და სატარებლადაა ძალიან ძნელი... ასე, რომ ვთქვათ ყველაფერი ჯობია და ტკივილად არ დავიტოვოთ გულში... ძალიან მომენატრე, ძალიან მაკლიხარ, ძალიან განვიცდი უშენობას, თითქოს ყველაფერი კარგად იყო, არ უნდა წასულიყავი, ბოლო დროს იღიმოდი და მხიარულობდი ისე როგორც არასდროს... იცი რა გამახსენდა ეხლა? გახსოვს.... რომ გნახე, მეორედ იყო მგონი, ბეეეევრი ნაყინი, რომ გაჭამე და შეშინებული დამფრთხალი! თვალებით, რომ მიყურებდი, არ გავხდები ცუდადო? ვჭამოო? შეიძლებაო??? მაშინ მივხვდი, როგორ გჯეროდა ჩემი და როგორ უსაფრთხოდ გრძნობდი თავს ჩემთან ერთად.... სიგიჟემდე მენატრები!!!!&! ზოგჯერ მაინც აუტანელი ხდება ეს მონატრება და ისე ძალიან მეტკივილები, რომ როგორც შენ იცოდი ისე ვუჭერ ხელებს ერთმანეთს და ვმშვიდდები თითქოს. რა მოგიყვე?! ისევ ძველებურადაა ყველაფეი, ისევ წვიმს ხოლმე და მერე იდარებს, ისევ ასდის ქალაქს სველი მიწის სუნი და ისევ ჩამესმის შენიხმა :"ვგიჟდები ამ სუნზე" რაო სიხარულო? გეგონა დამავიწყდებოდი ასე მალე????-დავაი რა! გახსოვს ეს "დავაი რაააა?" როგორ გვიყვარდა? ძალიან სერიოზულ ფრაზებს, რომ ვაბოლოებდით ამ ფრაზით, მე ყოველთვის ვგრძნობდი როდის იტყოდი ამას და ყოველთვის გასწრებდი... როგორ საყვარლად ბრაზდებოდიიიიი???? საყვარლად სულელო ჩემო!!!!! საყვარლად სულელო და მოტკივილებავ!!!! მოგიტან მალე, შენს სიმღერებს აღარ ღიღინებ ამაჩემდიო?-მე ვღიღინებ!!!! და სიმღერებშიც გეძებ, ლექსებშიც, ქუჩაშიც და სიზმრებშიც....მეტკივილები და მაკლიხარ!!!! ხომ ხედავ აღარ გეუბნები როდის მოხვალ მეთქი???? ეხლა გეკითხები როდის წამიყვან სიხარულო? გაიქეცი ხო უჩემოდ???? ღორმუცელავ ,ეტყობა კარგია მანდ რადგანაც დამივიწყე, აღარ გახსოვარ, ერთი კვირაა უკვე გემუდარები დამესიზმრე მეთქი და არ მოდიხარ. დაგავიწყდი სიყვარულო??? მოკლედ წავედი ეხლა მე, არ მოიწყინო თორემ მეც მოვიწყენ!!!! არაფერი შეცვლილა,ისევ მიყვარხარ და ისევ მენატრები.... ხვალმოვალ, ჩემო ლამაზთვალება სიხარულო!!!!!
(ქვიდან წამოდგა ჭაღარა მამაკაცი, საფლავის ქვას კიდევ ერთხელ გადაუსვა ხელი ღიმილით, ტუჩებით ჰაერში კოცნის იმიტაცია გააკეთა და დაღმართს დაუყვა)
